Lorraine wist beslag te leggen op de 1ste plek in haar agegroup op de Triatlon Allgau sprint afstand. Met een daverend fiets en looponderdeel wist ze alle concurrentes voor te blijven.
De Triatlon Allgau werd onder fantastische omstandigheden afgewerkt in het schitterende Zuid-Duitse land.
Jasper deed de Classic afstand aldaar, wat betekende 1.9 zwemmen, 84 fietsen en 20 lopen. Met een eindtijd van 6:02.57 bleef hij net niet onder de gehoopte 6 uur maar het lopen ging wel weer ouderwets en daarmee maakte hij heel veel goed na een bescheiden fietsonderdeel.
Dit keer was Lorraine sneller dan Jasper en finishte in een 3:42.12
Daarmee was ze 1155ste vrouw en 79ste Nederlandse (van de 180).
Jasper maakte met zijn 3:55.59 zijn Six Star Finisher compleet. Alle 6 de Marathon Majors zijn nu afgetikt.
Lorraine moet nu nog Boston en Berlijn. Haar tijd in Tokyo was snel genoeg voor de limiet in Boston, dus met een beetje geluk wordt er in 2024 teruggegaan naar Boston.
Nadat er 2 edities niet door konden gaan stonden de vele lopers weer aan de start in Nijmegen voor de traditionele 7heuvelenloop over 15km door Nijmegen en de gemeente Berg en Dal. Martijn verpulverde zijn PR en bracht het tot maar liefst 58.01 (gemiddeld 3:52 per km).
Jasper moest het noodgedwongen rustiger aan doen door blessureleed maar dat hinderde hem niet genoeg om de finish niet te halen. Het was zijn 20ste keer dat ie op de Groesbeekseweg over de finish ging. Dit keer in 1:14.56.
Lorraine deed traditiegetrouw mee aan de 7heuvelennacht. De ijskoude 7 km gingen in 31:12. Bijna een evenaring van haar PR op de 7hl nacht.
Afgelopen zondag waren Jasper en Lorraine in Londen om de 110-jarige viering van de marathonafstand van 42.195meter te vieren. De startknop werd ingedrukt door hare majesteit de Queen die ook al verdacht dicht richting die 110 jaar aan het gaan is.
Onder een strak blauwe lucht vertrokken beiden en dankzij de brandende zon liepen niet alleen de tijden een klein beetje op maar ook de sfeer daar langs de Thames.
finish
Uiteindelijk was het Jasper die over de finish kwam in 3:26.09. Aardig geroosterd naar eigen zeggen.
Niet heel veel later was het de buurt aan Lorraine om het laatste stukje langs Buckingham Palace en The Mall te lopen en in 3:44.16
Statistieken
Jasper hield 9% van het totale veld niet achter zich, maar bleef er dus wel 36.387 lopers voor. 747ste man van 40+. De tweede helft haalde hij 1334 lopers in en 90 kwamen hem voorbij.
Lorraine hield maar liefst 33.591 lopers achter zich en werd 231.
De tweede helft van de marathon haalde ze 2351 in en slechts 77 kwamen haar voorbij.
Gaat Jasper de Stevensloop 10km lopen. Gaat Alan van start bij de Venloop en gaan Lorraine en Jasper volgende maand de marathon van Londen doen. Laat maar komen die races!
Daarnaast
Wordt er vrijdagochtend en maandagavond gezwommen in Zwembad West in Nijmegen. Maar dat spreekt voor zich natuurlijk 🙂
Het is dinsdagavond, de vrouw heeft een zwemles en ik heb een stuk gevuld speculaas los getrokken. Ja, het is die tijd van het jaar. En met losgetrokken bedoel ik dan eigenlijk dat ik hem al op heb. 240 gram van gevuld speculaas vind zich snel een weg naar mijn spijsverteringsstelsel en met een volle buik en de laptop op schoot, kan ik nu eindelijk eens de recap schrijven van de Chicago Marathon.
Het werd tijd.
Chicago werd niet wat ik er van gehoopt had. Maar zoals ik al eens ergens op instagram ben tegen gekomen: You Can Have Results or Excuses, Not Both.
Wat ging er mis? Eigenlijk niet zoveel zou je zeggen. De voorbereiding liep gewoon soepel. Tuurlijk, af en toe wat pijntjes, maar niks van dat alles waarvoor je gillend naar een fysio rent, om twee weken voor de start nog een naald in je kuit laat zetten en dan maar Op Goed Geluk aan de start staat en dan wetende dat ergens tussen nu en 42 je lichaam tegen je gaat zeggen: “hé mafkees, wat denk je nou zelf? Bekijk het maar, toedeledokie. #klaarmee”.
Ik liep zelfs weer een 10km, een echte 10 en geen 9,6km onder de 40 minuten en dat was alweer 11 jaar geleden. Elf jaar! Toen gingen we nog naar het WK voetbal weet je nog? Marco Borsato teisterde de hitlijsten met Rood en ik was net 30 geworden. Dertig! Mijn beste jaren moesten nog komen, soort van….
Ok, de 39:39 was zelfs nog iets langzamer dan ik gehoopt had, maar midden in de marathonvoorbereiding was dat geen gek resultaat. De laatste weken gingen beter en beter, zelfs weer 94 km in de week kunnen draaien en daarnaast zelfs nog een zwem en fietstraining in da pocket. Ik ben er klaar voor.
Maar hoe kom je daar?
Chicago is echt nog een takke end vliegen en verdomd, op de dag dat we vertrekken is er een heuse najaarsstorm, die ervoor zorgt dat er maar 1 start en landingsbaan beschikbaar is en daar sta je dan in de rij met je miljoenen dollars kostende Boeing 77 nog wat. Dus als je om half 5 wakker was en door alle vertragingen uiteindelijk pas om half tien Chicago tijd (zeven uur-tijdzones verder) in je appartement ligt, dan ben je wel gaar. En Moe.
Wel noemenswaardig nog dat in alle heise van gecancelde vluchten dat dan wel zes van ons in hetzelfde vliegtuig terecht kwamen in plaats van de geplande 4 en we nog een bijzonder prettig gesprek hebben gehad met een echt Kona ganger (die gewoon nog even wereldkampioen werd in haar age group, van harte nog.). Elk nadeel heb z’n voordeel.
Met z’n 8ten in een appartement en dan proberen het vroeg opstaan ritme aanhouden ging nog verrassend goed, aangezien we allemaal wel goed aan de start wilde verschijnen. De zon komt om net iets voor zevenen op, en als je dan langs Lake Michigan loopt, zijn er ergere plekken om je laatste loopjes te doen.
Links Chicago, rechts Alan
De marathon hier is wel groot. Gewoon teringgroot mogen we wel zeggen. 45.000 deelnemers, da’s gewoon bijna een hele Kuip vol. OK, ik kan dan nog zeggen dat het niet de grootste marathon ter wereld is waaraan ik heb meegedaan, in New York City hebben ze nog 6 duizend extra lopers weten te vinden, maar het is zeker een hele grote familie waarvan we deel uit maken.
Voor je het allemaal echt doorhebt, is het alweer zover. De ochtend van de start. De gebruikelijk lichte tot zware paniek bij deze en gene, een bus die wel of niet rijdt (deed ie dus wel) en dan door de security naar je startvak waar het echte aftellen kan beginnen. Zenuwachtig in de rij voor de wc. Half uur later ga ik niet eens meer in de rij proberen te staan en sta met genoeg mannen tegen het hek aan te pissen. Zeikzuilen kennen ze hier nog niet. Oh sorry, plaspalen schijnen ze te heten. Whizzpoles dan maar?
Verdomd.
Wat.staan.we.dichtbij.de.start.
Ik zie de toppers aan komen lopen en ik kan ze gewoon bijna aanraken.
het bewijs dat we vooraan stonden
Nadat het startschot, sirene,hoorn of wat het dan ook was, heeft geklonken ben ik in amper 6 seconden over de start. Alan aan mijn zijde, soms naast me lopen we de eerste tunnel in. GPS horloge gelijk van slag. En dan ineens lig ik daar. Op de grond. Op het beton wat hier voor asfalt doorgaat. “He, je flesje ligt los uit je drankgordel” hoor ik nog een toeschouwer zeggen (uiteraard in het Engels, duh), ik stop het flesje er weer in, sta op en hinkel een paar passen. Tering, die heup doet echt zeer, het zal toch niet zo zijn dat dit einde oefening is? Gelukkig na een pas of tien gaat het wel weer beter en moet ik Alan zien te vinden. Gelukkig in oranje singlet valt ie wel op en binnen no time loop ik weer naast hem. Ik zeg dat het wel weer gaat en we lopen door. Tussen de mensenmassa’s door. Wat een volk staat er vandaag zeg.
Jammer genoeg beginnen de benen al aardig vol te lopen en we zijn nog niet eens halverwege. Dat belooft niet veel goeds. Alan heb ik dan al lang moeten laten gaan en als medereisgenoot Jeroen mij voorbijkomt weet ik al hoe lang het is. Het worden weer dramatische laatste kilometers. Het publiek blijft ondertussen gewoon door juichen hier, zo zijn ze ook wel en wat ook niet echt helpt is dat het vandaag na 2 dagen grijs weer, echt mega zonnig is. Not a cloud in sight, zoals ze hier zeggen en verdomd. Dan kun je wel om half 8 ’s ochtends starten. Om 10 uur is het dan al gewoon goed warm hier.
En ik ga niet lopen klagen hier hoe verschrikkelijk die laatste kilometers zijn, en dat ik gewoon 10km per uur loop en dan nog probeer aan te zetten die laatste kilometers om nog onder de 3 uur 20 te komen, wat uiteraard niet meer lukt. Met 3:20.32 ga ik dan de boeken in. Mijn snelste Amerikaanse marathon, dat dan weer wel maar dat besef ik pas als mijn vrouw dat zegt.
Lorraine loopt wel een persoonlijk record maar heeft ook een beetje de balen in, want ze stond ineens met kramp in de hamstrings langs de kant onderweg en daar ga je niet sneller door lopen. Met 3:35.37 wordt ze dan toch maar mooi 1100ste vrouw, 154ste in haar categorie. Kom daar nog eens om!
Snelste TTN lid was Alan. 3:13.59. Met een 2014de plek overall, 346ste in zijn categorie leverde hij toch maar een puike prestatie, waarvan akte.
Chicago Marathon finishers
En weet je wat het erge is?
Na enkele uren begonnen de verhalen al. Op naar de volgende marathon, want er zat meer in. Of we willen meer.
Dus gaan we luisteren naar de spreuk:
You Can Have Results or Excuses Not Both
p.s.
Zondag aanstaande, staat de 7evenheuvelenloop weer op het programma. Alan en Jasper staan aan de start. Dat je het even weet.
Over precies een week stappen Alan, Jasper en Lorraine op het vliegtuig naar Chicago voor de 40ste editie van de Chicago Marathon te gaan lopen. Alle drie gaan op weg naar een nieuw marathon PR, zoals altijd.
En nog te vermelden
Niet onvermeld mag worden dat in de voorbereiding hierop Lorraine maar even de kwart triatlon van Stroombroek deed en pardoes op het podium belandde bij de dames van 40+.
Martijn belandde op 27ste plek overall in Emmeloord, met een puike eindtijd van 2:10.57 en ook daar geven wij hem een welverdiende high-five voor!
Jasper stond voor de tweede keer in zijn leven in Didam aan de start afgelopen zaterdag. Waar hij drie jaar geleden weer een comeback maakte op de kwart triatlon, was zaterdag de middenafstand aan de beurt. Die stond nog niet op zijn lijstje, vandaar.
Gelukkig was er een fotograaf om eea vast te leggen, dus ja. De traditionele felgroene tubes waren weer te spotten en paste lekker onder het wetsuit.
De verplichte cijfertjes: zwemmen : 36:38 (incl. trap oplopen en klein stukje asfalt, geen grapje), fietsen: 2:28.33 (ok, net geen 80 volledige kilometers maar het zat er wel verdomd dicht tegenaan) en dan 1:31.13. Dramatische opbouw hier weergegeven door strava:
Plekken: per onderdeel: 29, 60 en 14 (in zijn categorie).
Vreemd genoeg misschien maar Jasper was eigenlijk wel het meest content met zijn fietsen en het minst met zijn lopen. Go figure?!
En overall was Jasper 101ste. Kom daar nog eens om!
In de auto ben je zo in Cuijk. Vorig jaar werd hier voor de eerste keer een triatlon gehouden en je kon gelukkig merken dat ze de nodige verbeterpuntjes hadden doorgevoerd. Betaald parkeren hoort daar blijkbaar ook bij, maar dan sta je wel voor de deur geparkeerd.
Traditioneel begint Lorraine altijd achterin het peloton van zwemmers en dat was vandaag niet anders, maar met 11 minuten uit het water lijken die zwemtrainingen toch echt zoden aan de dijk te zetten en onder een lichtgrijs wolkendek kon dan al ook snel een opmars gemaakt worden tijdens het fietsen. Lekker iets meer dan 20km trappen, eerst tegen de wind in, dat ging nog niet zo soepel, daarna wind in de rug: he, verrek, da’s lekker :-).
U snapt het. De vaart zat er goed in en als 18de begon mevrouw dan ook aan het lopen. De supportersschare langs de kant had er alle vertrouwen in dat de top10 nog in zicht zou komen maar had niet verwacht dat zelfs de top 5 nog mogelijk was. Zelfs de speaker was er van onder de indruk en kon niks meer uitbrengen (bekijk de beelden).
Om nog even wat statistieken erbij te pakken: 5de van 76 vrouwen, 11:03 zwemmen, 38:15 fietsen en dan 22:42 lopen. Totaaltijd 1:15.49.
En niet te vergeten: 34ste overall (van de 181 gestarte atleten): sjappo!
Hoogste tijd om ons op te gaan maken voor het hoogtepunt van het jaar op triatlonvlak: IronMan Frankfurt!
Lorraine heeft gisteren een poging gedaan om Alan voor te blijven. Lorraine startte op de 1/8ste en een uur later dan Alan op de kwart. Beiden zetten puike tijden neer, waarbij het lopen unaniem een daverend succes mag worden genoemd. (5de loopplek voor Alan en een 1ste loopplek in hun categorie voor Lorraine).
Met een totaaltijd van 2:15.48 bleef Alan Lorraine ruim genoeg voor. Lorraine kwam na 1:21.16 weer binnen op de snikhete atletiekbaan.
Op naar de volgende wedstrijd: Kwart triatlon Gendt, waarbij Jasper en Alan te water gaan.
